iki insan için...









"İki insan, kendilerini birbirlerine sıkı sıkıya bağlı hissedebilir ve bütün düşüncelerini ortaklaştırabilir. Eğer belli zaman dilimlerinde yaşamları farklı mekânlarda akmaya devam ederse, her ne kadar bir araya geldiklerinde birbirlerine anlattıkları ya da birbirlerinden uzakken mektuplarla betimledikleri aracılığıyla, görüşmedikleri zamanlarda içinde bulundukları koşullardan birbirlerini ayrıntılı biçimde haberdar etseler de, her birinin kendi deneyimlerine ait olan ve diğeri için yabancı olan her şeyi, ortak düşünceleri içinde eritip yok edebilmeleri için, birbirleriyle özdeşleşmeleri gerekir."





Halbwach Maurice, Bireysel Hafıza ve Kolektif Hafıza

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Korkuyorum Senden

Resim
sana büyük bir sır söyleyeceğim zaman sensin  zaman kadındır gönlü çelinsin ister zaman hep okşansın diz çökülsün hep  dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına  taranmış  bir upuzun saç gibi zaman  soluğun buğulandırıp sildiği ayna gibi  zaman sensin uyuyan sen şafakta ben uykusuz seni beklerken  sensin gırtlağıma dalan bir bıçak gibi  ah bu söyleyemediğim işkencesi hiç geçmeyen zamanın  bu durdurulmuş zamanın işkencesi mavi çanaklarda kan gibi  bu göz susuzluğundan sen yürürken odada  bense bilirim büyüyü bozmamak gerektiğini  daha beter seni kaçak  seni yabancı bilmekten  aklın ayrı bir yerde gönlün ayrı bir yüzyılda kalmaktan  tanrım ne ağırdır sözcükler asıl demek istediğim bu  hazzın ötesinde taşındı sevgim hiçbir zararın erişemeyeceği yerde bugün  sen ki benim saat-şakağımda vurursun  boğulurum soluk alıp vermesen  tenimde bir duraksar ve yerleşir adımın  sana büyük bir sır söyleyeceğim her söz  dudağımda bir dilenen zavallı  acınacak birşey ellerin için kararan birşey bakışı
Devamı
Hasan Ali Toptaş'tan "Sana Mektup Yazmak" üzerine... "Sana mektup yazmak bugüne kadar aklımın ucundan bile geçmemişti. Geçseydi ve daha önce oturup yazabilseydim, herhalde her iki satırdan birini senin için boş bırakırdım. Ya da, senin için, içleri harflerle dolu çeşitli boşluklar yaratırdım sayfaların yüzünde. Senin için de değil aslında, bunu, mektup dediğimiz metnin metin olabilmesi için yapardım. Bir bakıma, seni düşünmeksizin senin için. İşte, şimdi bile bu mektubu yazarken yukarıdaki paragrafı arada bir tekrarlamayı nasıl arzu ediyorum bilemezsin. Aklımdaki geçmişin gölgesine oturup yüzümü geleceğe doğru dönerek onu değişik şekillere sokmayı, bu şekillerin arasından birini seçmeyi, seçtiğim şeklin üstünü öteki şekillerin tadından oluşan yumuşak bir sisle örtmeyi ve kelimeleri bu sisin altından çıkarıp tek tek güneşe tutmayı da arzu ediyorum aslında. Bunları yaparken her şeyi, ama her şeyi unutup sadece yaptığım şeyin kendisine dönüşmeyi de arzu ediyorum hatta;
Devamı

Eylül acı başlar

Resim
" Mısır'ı soyun diyordu Musa/ Belleksizdir Firavun "* Elli Dört Yıl önce dün... Elli Dört yıl önce bugün... Kent çıldırmış deli bir hayvan gibiydi. Kentin göbeği akıl almaz biçimde yağmalanıyordu. İnsanlar sokaklarda sürükleniyor, iş yerleri yakılıp yıkılıyordu. Kimdi bu insanlar? Komşuları. Yakan, yıkan, yağmalayanların komşuları. Önceki gün apartman kapısından girerken selam verdiği, sokakta oynayan çocuğuna göz kulak olmasını söylediği esnaf, kahve içmeye gittiği karşı komşu. Evinin perdelerini seçtiği kumaşçı, her gün alışveriş yaptığı bakkal, aynı dairede çalıştığı mesai arkadaşı, askerlik arkadaşı... 6-7 Eylül olayları nedeniyle Askeri Mahkemenin 25.11.1955 tarihli kararında şöyle yazıyor: "6/7 Eylül 1955 hadiselerinde tahrik , teşvik ve iştirakten..." 6 Eylül önceki günden hiç de farklı değildi. Komşuluğu, kardeşliği, dostluğu hiç yaşanmamışçasına bir gecede değiştiren neydi peki? Tutanaklara geçen "tahrik" neyin nesiydi? " Atamızın Evi
Devamı