Korkuyorum Senden

sana büyük bir sır söyleyeceğim zaman sensin 

zaman kadındır gönlü çelinsin ister zaman

hep okşansın diz çökülsün hep 

dökülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına 

taranmış 

bir upuzun saç gibi zaman 

soluğun buğulandırıp sildiği ayna gibi 

zaman sensin uyuyan sen şafakta ben uykusuz seni beklerken 

sensin gırtlağıma dalan bir bıçak gibi 

ah bu söyleyemediğim işkencesi hiç geçmeyen zamanın 

bu durdurulmuş zamanın işkencesi mavi çanaklarda kan gibi 

bu göz susuzluğundan sen yürürken odada 

bense bilirim büyüyü bozmamak gerektiğini 

daha beter seni kaçak 

seni yabancı bilmekten 

aklın ayrı bir yerde gönlün ayrı bir yüzyılda kalmaktan 

tanrım ne ağırdır sözcükler asıl demek istediğim bu 

hazzın ötesinde taşındı sevgim hiçbir zararın erişemeyeceği yerde bugün 

sen ki benim saat-şakağımda vurursun 

boğulurum soluk alıp vermesen 

tenimde bir duraksar ve yerleşir adımın 

sana büyük bir sır söyleyeceğim her söz 

dudağımda bir dilenen zavallı 

acınacak birşey ellerin için kararan birşey bakışının altında 

işte bu yüzdendir sık sık seni seviyorum deyişim 

boynuna takabileceğin bir tümcenin o parlakca kalp kristali 

kaba konuşmamdan gücenme benim bu konuşma 

ateşte şu tatsız cızırtıyı çıkaran sudur o kadar 

sana büyük bir sır söyleyeceğim bilmem ben 

sana benzeyen zamandan söz açmayı 

bilmem senden söz açmayı bilir görünürüm 

tıpkı uzun bir süre garda 

el sallayanlar gibi gittikten sonra trenler 

bilekleri sönerken yeni ağırlığından gözyaşlarının 

sana büyük bir sır söyleyeceğim korkuyorum senden 

korkuyorum yanın sıra gidenden pencerelere doğru akşam üzeri 

el kol oynatışından söylenmeyen sözlerden 

korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan korkuyorum senden 

sana büyük bir sır söyleyeceğim kapat kapıları 

ölmek daha kolaydır sevmekten 

bundandır işte benim yaşamaya katlanmam 

sevgilim.

                                Louis ARAGON